Dost

İnsan, doğar, yaşar, büyür ve ölür. Nasıl öleceği değil ama nasıl yaşayacağı onun elindedir ve yaşarken onun en büyük destekçisi dostum dediği insanlardır..
İnsan bir dostu kolay kazanamıyor. Her şey bir selam ile başlıyor, büyüyor, yıllar geçiyor, o senin her şeyini biliyor, sen onun. Yediğin içtiğin ayrı gitmiyor. Hayatı onunla yaşayıp, onunlayken mutlu oluyorsun.
Ama bir kelime, bir cümle, bir davranış, bir yanlış anlayış, her şeyi bitirmesede araya mesafeler koyuyor. Koyuyor koymasına da 'DOST' dediğin kişi o kelimeyi, cümleyi, neden öyle davrandığını bilmeli, 'bir derdi var galiba' diyebilmeli, kırılmamalı, alttan almalı, gerekirse seni döverek konuşturmalı, gerekirse sakinleşmeni beklemeli. Başkalarından önce onu dinlemeli, kimin ne dediğine hatta onun ne dediğine aldırmamalı. Doğrulunu, doğruysa neden öyle olduğunu öğrenmeye çalışmalı.
Kolay kazanılmıyor işte. Aynı tabaktan hatta aynı kaşıktan yemek yediğin, aynı bardakta ki suyu beraber içtiğin bir dost kolay kazanılmıyor. Ve biz hala bir dost daha kazanmak yerine, en yakınımızdakileri kaybetmekte ısrar ediyoruz. Derdimizi paylaşıcağımız, yaralarımızı saracağımız bir dost yerine, iki dk yüzüne güleni tercih ediyoruz.
Can Dündar'ın dediği gibi; 'Bir Dostu Olmalı İnsanın..' , gecenin bi saati çatkapı gelecek biri. Tek bir soru bile sormadan, onu dinlemeye başladığın, beraber omuz omuza ağladın biri. Kaybetmek yerine kazanalım. Sana kırgın olduğunu bilsen bile, tek bir kelimen ile yanında bitecek dostu kazanalım..