Dost

Hayata inat bir dostu olmalı insanın
Onunla gülmeli ve ağlamalı
Bazen uçurumun kenarında
Bir dal olmalı
Bazende gecenin karanlığına
Işık olmalı
Kısacası adam gibi adam bir dostu olmalı...
Hayat bu işte istemeden düşersin
Kırılır kolun kanadın oturur ağlarsın
Dünyanı zehir eder dost bildiklerin
Yaşadıgına pişman eder sevdiklerin
Bir köşeye çekilir sessizce kahrolursun...
Oysaki gönül uzanacak bir dal ister
Belkide sığınacak bir liman
Tam tutundum derken bir bakmışsın
Elin boş terketmiştir seni kaderine
Boynu bükük bırakmıştır seni dost bildiklerin...
Yıkılırsın bazen, sırtından vururlar
Düşersin, o an yüzüne gülerler
Sen gül uzatırsın, onlar diken
Sen dostum dersin
O arkandan yaramaz adam'dır der
Yokmu bunun ortası, adam gibi adam bir dost...
Şimdi gidiyorsun dost
Gidişine koca bir eyvallah çekiyorum
Arkandan artık bir damla gözyaşı dökersem
namert olayım, canın saolsun
Kırılsın kalemim artık, seni anarsam dost...
Son sigaram gibisin
İçtikce mazimiz gelir o an aklıma
Her nefeste kaybolurum derinden
Yıkılışım sigaramın bitişine değil, sanadır dost
Gizli gizli ağlarım, kül olurum dost...