Dua

çarşamba akşamı mutfağa yollandım. çayımı-suyumu kimse getirmez. ben de istemeye filan tenezzül etmem. evdeki dahil tüm kadınlar için bulunmaz bir nimetim. her halde çok bekar yaşadığımdan kaynaklanan bir durum. bekarken bile çevremdeki; evli-bekar-kızını vermek isteyenlerin kafalarında daha çok kadınlarda belirgin bir etkim vardı. eve kadın atmazdım. içki içmez ve geç gelmezdim. çamaşırlarımı yıkardım. bahçe katında olduğum için çitilediğim çamaşırlarımı özene-bezene asardım ve şaşılacak bir şey acayip mutluydum. kedim ben ve yaşamım. tüm hayatımın altüst olması o kırımızı defteri elime verdiklerinde başladı aslında. yani zavallılığımı arar vaziyetine geldim diyebilirim. neyse efenim. çarşamba akşamı telefona baktım. cevapsız arama. şirketin müdürü arayan. saat 21:15...

aradım. buyrun müdür bey dedim ama yarın yani dün perşembe günü izinliyim. abi rahatsız ettim dedi. ben de yok dedim. abi dedi cuma sabahı ofisi açtıktan sonra ben seni ararım. ederlerde değişiklik oldu. ama Kraklık ofisi sana yakındı dimi. sen oraya gel. yapılacak işleri orada anlatırım. öğleden sonra ofise gittim. gelen yok. tekrar aradım. abi işim uzun sürecek. sen bekleme. ben yarın yani bu gün (cuma) gelir anlatırım dedi...

perşembe akşam. saat 18; 20....telefonun çalıyor deyip önüme bıraktılar. baktım müdür. abi ben geldim dedi. seni de yorduk ama....

kalktım. gittim. gitmeden önce ana sülale dümdüz gittim. apartmanın içinde de gittim. millet kapılarını açtı. necmi abi bir sorun mu var arkadan hanım yok yok dedi ben bahçeden başlayarak ofise gidene kadar küfür ediyorum hem de ne küfürler...beni gören kaldırım  değiştiriyor. baktım müdür arabası orada. selam verdi almadım. direk daldım. tabii ona dalmadım. emir kulu. sahipleri ne söylerse oda gelir bize söyler. dedim ki; sahiplerine söyle...istifa dilekçesi istediler mali sıkıntımız var dediler verdik. geçici işçi gösterdiler yine imza atarak verdik. kulağımız kıçımız derken ben de düşündüm anamı da vermeye karar verdim. abi o nasıl söz...normal bir söz eşşek herif. sahiplerine deki necmi abi de si....cek başka bir şey kalmamış. anasının kemiklerini gönderdi size de dedim...kardeş ben bu gün izinliydim. patronların beni bak nasıl yordular. söyle onlara mesaimi yazmazlarsa milyon defa sülalaerinde her kim varsa si....terbiyesiz it bunlar....

evet hala sinirim geçmiş değil. 

Kanunlar. Evet bu kanunlar bunların ekmeğine yağ bal kaymak çalıyırlar ve hala da çalmaktalar. bu virüs zamanı büyük marketlerden tutun orta gelirli gıda ile uğraşanlar karun kadar zengin oldular. bizimkilerde kazandıkça doymak bilmiyorlar. iki tane veletin elinde 200 yakın çalışan oyuncak oldu. ama bir araya gelelim diyorum bakıyorum hepsi götün geri yapıyorlar. ortada ben sinirlerim ve küfürlerim kalıyor....

Allah bunlara şu cuma günü kan kustursun...dün izinliydim yav....kırk gün bu duayı edeceğim...