Dünyanın En Güzel Çiçekleri

Unutmayın
asıl engel YÜREKTEDİR...








Bilemedim hayatın rengini
Gökyüzünü çizemedim kağıda
Kuşlar dokunuşumdan ibaretti
Göremedim semada özgürce kanat çırpışlarını
Ve melek yüzüne doyasıya bakamadım anne
Kokunda kaldı tüm güzelliğin
Pürüzsüz teninde fark ettim şefkatin dilini







Rüyalarıma bile giremedi insan silueti
İnsanken insanı bilmemek ne demek bilir misin anne?







Sesi gelir uzaklardan kahkahaların
Gönlüm kanar durur bilemem gülmenin anlamını
Gamzeler çıkarmış yanağın çukurunda
Benim gamzem var mı anne?








Rüzgar esti mi uçuşurmuş yapraklar
Dizginlenemezmiş tozun dumana karışması
Fırtınayı bir tek içimde eser sanmıştım
Meğer ne çok yıkımmış hayat, anladım anne








Yine de bir umut filizlenir yüreğimde
Sıcacık elin elime değince
Bazen ağladın yaşama isyan edip,
İstedin ben de oynayayım sokaklarda delice
İşte diyorum sana: 'Gözlerin ne güzel anne!'
Görmediğime bakma sen, altıncı hissim var benim
Ve mutluluğun resmini, görmeden çizerim.







Görme engelli bir çocuğun dilinden umudu ve umutsuzlukları anlatmaya çalıştım. Unutmayalım ki engel gözde, kulakta, dilde, ayakta değil; engel hissedemeyen yürekte ve düşünemeyen beyindedir.





Vakit acımak vakti değil, tek yürek olup engelleri aşmanın, sevgimizi dillendirmenin vaktidir.




'Her insan, engelli adayıdır.' Çünkü yarına nasıl çıkacağımızı bilemeyiz. O yüzden engeli olanları hor görüp aşağılamak yerine gönül penceremizi sonuna dek aralayıp, hepsini kucaklamalıyız. Sevgiyle, şefkatle ve umut ile... Onlar, dünyanın en güzel çiçekleridir. Yeter ki koklamayı bilen, dalından kopartmadan, incitmeden seven yüreklerle karşılaşsınlar.