Düşünmek Ne Ciddi Bir İşmiş

Utangaçlığın beni sardığı günlerden birindeyim. Yine aynı ben yine aynı hesaplaşmalar. Kafamda türlü türlü sorular... Senaryolar değiştikçe tecrübe ediniyor gibiyim. Sahi düşünmek ne ciddi bir işmiş meğerse.

Mesela bir yolculuk düşünün. Şöyle 15-16 saatlik. Otobüs terminalinden varış noktasına kadar zaman... Avuçlarınızda tutabileceğiniz onlarca anı ve hüzün... Ve düşünmek kalıyor size. Dünü düşündükçe sorguluyor, sorguladıkça yarına hazır olup olmadığınızı fark ediyorsunuz. Sonra hafiften bir sallanıyor dört tekerlekli... İnsanın içini karartan bir bunaltı var. Müziğiniz bitmek üzere. Yeni şarkıya geçmeden evvel yine takılıp kalıyorsunuz. Sahi diyorsunuz. Sahi şarkılar ne de anlamlı geliyormuş yalnızken...

Sonra bir mola veriyor kafile. Hava almanız gerek. Bunu ben hayata benzetiyorum. O telaş ve kaosun içindeki metropol dünyada kısa bir anlık da olsa odaya çekilmek gibi... Rahatlıyorsunuz. Omuzlarınızın ağrıdığının farkındasınız. Ve yolculuk yine başlamak üzere. Az bir yol kalmış ve de az bir zaman... Ter damlacıklarında görüyorsunuz geçmişi. Kırılganlıkları ve pişmanlıkların atlasını... Keşkeler ve meğerler ile doldurulmuş anıları.. Biliyorum siz de farkındasınız her şeyin. Yorgunluğun ve uykusuzluğun siz de farkındasınız. Ama olsun de mi... Olsun . Sahi düşünmek bu kadar güzel gelmemişti size de.

Ve son durak yolcu. Senin inmen gerek. Ben yine buralarda olacağım. Gökyüzünde, bulutlarda, otogar ve metropol kalabalığında olacağım... Beni duymak için düşünmen yeter. Yeterdi sana az bir tecrübe yaşatmam için

 Bak gideceksin... Arkanda geçmişin, yanında şimdiler, önünde geleceğin... Takılıp kalmamaya bak. Sonra zor oluyor unutmak. Gerçi şair Muzaffer Tayyip ne güzel söylemiş idi kelebeğin rüyasında: " Unutmak, demişti. Unutmak mümkün değil ama belki hatırlamamak mümkün."

Öyle işte yolcu. Sevdiklerin olacak... Çok değer verdiklerin. Bekleyip alamadıkların da olacak Ama göreceksin. Yıpranmaya ve üzülmeye değmeyeceğini fark edeceksin. Uzun lafın kısası... Öğrenecek ve tecrübe edeceksin bu hayatı yolcu. Son durağa geldiğini düşünmeden yaşayacaksın. Bazen de ara vereceksin hava almak için. Belki de bir nebze de olsa düşünmek için... Sahi yolcu, düşünmek ne ciddi bir işmiş demi?