Ecelimsin

Bir yerde biten öyküm, bir yerde yeniden başlar seninle... Kader mi bilmem. Senden kaçmak için girdiğim tüm yollarda sen çıkarsın karşıma. Ecel gibi peşimdesin. Ağlarken, yalnızken, bir çocuğa gülümserken, dolaşırken yollarda sen hep karşımdasın. Hep bendesin. Seni unuttuğum anda yeniden severim, seni yitirdiğim anda yeniden bulurum, senden giderken yine sana dönerim. Hep sanadır tüm yollarım ve hep senden kaçarım. Yüreğim avaz avaz seni haykırır, aklım var gücüyle kaçar senden. Duygularım seni çağırır, mantığım karşı koyar sana... Bu gelgitler içinde ben, doğruyu, yanlışı ayıramam birbirinden. Bitti dediğim yerden yeniden başlarım seni sevmeye. Gördüğüm, bildiğim, ne varsa seni hatırlatır tamda unuttum derken. Senin hiç tanımadığın bakışlarda seni bulurum, senin hiç bilmediğin sokaklarda dolaştığını hayal ederim, senin hiç sevmediğin şarkılarda sesini duyarım. Sen benim ecelim gibisin. Varlığını her an hissederim varlığımda. Ellerin dolaşır saçlarımda ben uyurken, başucumda beklersin. Aklımdan attığım anda seni, yine sende birikir düşüncelerim. Ve bir yerde biten öyküm, bir yerde yeniden başlar seninle. Sensizlik acısıyla sarıldıkça boşluğuna, kaderim olur seni sevmek... Ve sen ecelim gibisin... peşimdesin hep!...