Eeee Bebeğim Deyip Uyuttunuz Beni

Beni yetiştirdiğinizi sanan siz Aslında dünyaya gelmemde sadece bir vesileydiniz. Amacınız yeni bir can dünyaya getirmekti. Peki, o cana sahip çıkabildiniz mi? İlgilendiniz mi? Bilemezdim ki hayatımın doğduğum gün kadar gri olacağını. Alacakaranlığı hiç sevmedim ki ben. Ya siyah olmalı hayat, yada beyaz. Kurşun ya işlemeli içine, yada vurmadan gitmeli...

Çocukken her şey çok güzeldi. Severdim her şeyi sorgusuz, yalansız. Gülüşlerim sahte değildi o zamanlar. Pembe düşlerle süslemiştim ruhumu. Sonra büyüdüm. Acının o soğuk yüzünü gördüm.Yalanları gördüm zamanla. Sahte gülüşleri öğrendim. Gözlerimden kanlı yaşlar akarken, dudaklarımdan sahte gülüşler dökülürdü. Kandırdım sizi yalan mutluluklarla. Sonra bende kanardım farkında olmadan bu yalanlara...

Boş kalabalıklar içinde yalnız kaldım hep Kaybettim kendimi anlamsız suretlerde. Bu hayatta tutunacak dalımdınız küçükken. Büyüdükçe kırıldı birer birer dallarım. Sonbahardaki yapraklar misali. Şimdi bu hayat dipsiz bir kuyu, bense düştükçe düşüyorum. Tutunacak ne bir dalım var, ne de tutanım. Bıraktınız beni kendi ellerinizle boşluğa. Yapayalnız çırpınıyorum. Çırpındıkça daha bir düşüyorum. Dayanmaya çalışıyorum tüm acılara. Düşerken kayboluyorum kimliğimi yitiriyorum bu kuyuda. Sesim çıkmaz oldu. Umudum kırıldı yavaş yavaş yitiriyorum bedenimi...Ve biliyorum sonunda ulaşacağım tek şey kendim gibi kocaman bir hiç...!