Efsane Aşk Şantiyesi

Bir sahil kasabasında çok eski bir dostla konuşuyordum, konumuz aşktı ve şantiyedeki yapımı asla bitmeyecek aşk gemisiydi...ve ardından bir efsane olan bu geminin yürekleri..

Tıpkı tarif edilenler gibiydi, içim içime sığmaz bir haldi, kalp atışlarım koşuyordu.Bir çift gözdü kelimeleri yollara saçan, diz çöküm bir cümle kurmak isterdim. Zaman adeta tüm hız sınırlarını aşmış kötü bir şey olacak gibi vuruyordu yol kenarındaki yapraklar.
Tıpkı tarif edilenler gibiydi. Korkuyordum ki bu aşktı...

Bir sınava tutmadılar beni, tecrübemi sormadılar, ağır bir aşk şantiyesinde buldum kendimi bir an. Tecrübesizliğim yapacağım işerli kolaylaştırmıyordu ve hayat hep en zor olanları atıyordu sırtıma aşk şantiyesinde inadına..

Aslında başlarda çok hevesliydik aşk denen limana, düşünmüyorduk gemilerimizin çürümüş çamlardan olduğunu ve bu denizde sürekli fırtınalar estiğini...aslında açılmamıştık hep kıyıdan isledik sevenleri bir gün çağıracağını düşünmedik dalgaların bizi...

Aslında bir efsane vardı bu kıyılarda. Deniz iki seven yüreği adlımı bir kıyıdan, çok geçmeden karartır dalgalarını adeta delirir üstündeki bulutlar kıyılara vurur ölü balıklar.
Bırak denize yaklaşmayı bakmaya korkar insanlar...ve yavaş yavaş gelir birkaç martı yavrusunun ölmeden önceki çığlıkları..ardından haberi alınır bir yürek bulunmuş kıyıda çok geçmeden çok uzak kıyılardan bir yürek haberi daha gelir...söylenenlere göre siyahtır bakışları ve solgundur.. nabzı yok denecek kadar azdır...denizin tuzu kaplamıştır ışıkları. Sırtını döndüğü deniz sanki masum gibi öylece sessizce duruyordu...aslında uzuyordu soluğu ve gözlerini alabildiğine uzaklara kaçırıyordu güneşle kesiştiği noktalarda saklıyordu gözlerimizden uza..

Ve ne zaman bir şantiye işçisi görsem aklıma bu efsane gelir , yağmur başladı kalkmamız gerekiyor yollar kapanmadan eve ulaşmalıyız.....