Eğitim Kapitülasyonlar -2-

Ana dilin önemi üzerine birkaç şey söylemek gerekirse; bir milletin sahip çıkması gerektiği en büyük değeridir. İnsanlar ana dillerini rahatça konuşurken kendi dillerine değil de diğer dillere neden hayranlık duyar. Yabancı dil öğrenmek çabası artık insana tüm kültürünü unutturacak düzeye ulaşmıştır. Yabancı dille eğitim ile savaşmak gerekir(ki bu yabancı dil öğrenmek anlamına gelmez).
Bu hızla gidilirse Türkiye'de köleleşme dönemi içine girecektir. Dil varsa millet ancak var olur, dil olmazsa millet de olmaz, olsa olsa halk olur. Unutulmamalıdır ki: yıllarca esir düşüp en kötü işkencelere maruz kalan milletler, yine bu işkencelerden dillerinin ayakta kaldığı ve yine onu yaşatabildikleri süre içerisinde kurtulabileceklerinin inancındaydılar, bu inançlarından hiçbir zorlukta uzaklaşmadılar ve bu inançlarının karşılığını özgürlükleriyle bağımsızlıklarıyla aldılar. Tarih, Göktürk, İrlanda gibi örneklerle doludur. Göktürk'ün elli yıllık Çin esaretinden, baskılarından, işkencelerinden kurtulmasının sırrı dillerine bağlı kalmalarında yatar. İrlandalılar içinde durum böyle; İngilizlerin bu millete neler yaptığını bilmek, insanın içini ürpertiyor. Ama milli histen uzaklaşmayan İrlandalılar, dillerine sıkı sıkı bağlı kaldılar. Sonuç mu? Bağımsız İrlanda Cumhuriyeti.
Tarih de bu kadar acı olaylar olmasına rağmen ders alınmamasına şaşmamak elde değil. Artık akıllı politikalar uygulanıyor, eskisi gibi savaşmak tarihte kaldı. Savaşmak hem çok kayıba neden oluyor hem de çok masraflı oluyor. Bu nedenle devletler savaşmaktan çok daha iyi sonuç veren 'dil unutturma' stratejilerini uyguluyorlar. Bugün bir millette kendi dilinden çok yabancı bir dile özeniliyorsa ?öğrenmek demiyorum- isimler yabancılaştırılıyorsa yer isimleri, mekan isimlerinde yabancı kelimeler kullanılıyorsa ve bu durum milleti şaşırtmıyorsa, korkutmuyorsa ve normal karşılanıyorsa orada artık bir milletten bahsetmek mümkün değil