Elleriniz hiç boş kalmasın

Birini sevmeye başlamak, hiç bilmediğiniz bir yere ayak uydurma telaşıdır. Keşke yapsaydım, şimdi ki aklım olsa yapmazdımla başlayan onlarca cümleyi unutmaktır. Kusurlarını aramak mecburiyetinden kurtulmaktır sevmek. Hem bedava olduğu için değil, ölümsüzlük kastetdiğim bir yürekte.

Birini sevmeye başlamak diğer çekimser kalmış acılara son vermektir elin sızlamadan. Hangimiz pişmanız ki son vapuru yakalamanın verdiği mutluluktan?. Ateşi bulmak gibi o insanı tanımak, İyisiyle, kötüsüyle onunla olabilmektir bir an duraksamadan.

Birini sevmeye başlamak yaratıcıya olan şükrandır, emsalsiz olana erişmektir. Onunla uyanıp onunla ağlamaktır kimyasına dokunmadan hüznün. Benin sona ermesidir, bize olan yolculuk başlarken. Neresini anlatsanız ağzınızda eksikliğini hissedercesine kıvrandığınız sözlerin kıyıya vurmasıdır intihar edercesine gözyaşlarınızın. Kendinizi tamamlatmaktır sevginin tene sığınma arzusuyla.

Nihayet seversiniz, yahut sevilir ve siz de karşılık verirsiniz aynı toprağın kokusu çağırıyorsa yaratılıştan beri süren arayışın. Çok sevmek önemli değildir bir şeyleri anlamlandırmaktan vazgeçebiliyorsanız, onun hastalığında sağlığı, yalnızlıkta kalabalığı, güzelliğinde güneşsiz kalmaya razı olma çabasındaysa ruhunuz, dışardan isteyen istediğini söylerken siz biz dediyseniz kimseye uymadan yolunuza bakarsınız.

Birini sevmeye başlamak, hayata tutunmaktır. Elleriniz hiç boş kalmasın...