Empati Ve Bir Kadın

Neyi düşüneceğime şimdilerde karar vermekte zorlanıyorum.Bir düşünce kafamda söz alıp konuşmaya başlamadan,diğeri muhalefet edip mani oluyor.Hele ki bir sigara yakıp derin bir nefes çektikten sonra olay,yani hayat içinden çıkılmaz bir anagrama dönüyor.Bir borcu kapatamadan bir diğerine isteksizce, ama mecburen giren tüccar gibi,bir dert var ki şu sıra başımda,yenisine yer açmak pek zor.Evet biliyorum,sınanıyorum



Kendimi koyuverdiğim o yalın zamanlarda bilsem ki ağlamak çok basit ve bilsem ki o esrarkeşin ulaştığı anlık mutluluk ulaşılır,bir omuza ihtiyaç duymadan hıçkıra hıçkıra ağlarım.Ne zaman kaygısız,mutlu,huzurlu bir yaşayış bana bahşedilecek diye,yıllar öncesinden beri beklediğim gibi yapabildiğim en iyi şeyin beklemek olduğunu bilerek bekliyorum.


İzlediğim en güzel filmleri yarıda bırakmanın merakıyla yaşam devam ediyor, biliyorum.Geri dönmek zor ânı bırakıp.Gösterimden kalkmış olsada o filmlerin sonu hep mutlu bitmiştir benim mistik dünyamda.İhtiyacım olan soyut gerekliliklere el uzatamıyorum.Layık değil miyim?... Çok uzak!


Kırkımı geçtikten sonra gözlerimdeki o derin anlam ile,beyazların gaspettiği acı abidesi saçlarımla,şimdi,bu şehrin orta yerinde,yenilmiş ama zafer kazanmış bir savaşçı edasıyla,işte tam burayı dünya'nın merkezi ilan ediyorum!


Ve şimdi alacaklımın kapısına dayanmış,tüm şehir sesimi duysun diye haykırarak geri istiyorum.İstanbul...Geri ver aldıklarını.

"Atfedilmiştir".