Ertelenmiş Hayat

İnsanlar hayatları boyunca sevilmek isterler. Değer görmek, övülmek, başkalarının durduğu yerden daha yüksekte olmak, daha zirvede... Önlerine sunulandan daha çok şeye sahip olmak isterler. Fakat istedikleri yerlere ulaşabilmek için hiçbir şey yapmazlar. Hep yarın yapacaklardır. Fakat o yarının geldiği görülmek.

Halbuki kelebeklere şaşarım. Yaşayacakları bir günlerini kazançları olmadan yaşarlar. Bizim gibi karşılık bekleyerek ve gecikerek değil. Onların yarınları bile yok ve onların yaşam anlayışı nefes almaktan ibaret değil. Onlar günlerini yaşamak için değil, doldurmak için yorulurken biz bazen bakkala inip iki ekmek almaya bile üşeniyoruz.

Zayıflamak isteriz. Çünkü diğerleri zayıftır. Yarın diyete başlayacağımızı söyleriz. Çok eski bir okul arkadaşımızla randevumuz vardır. Sabahleyin kalkıp giyinip kuşanmaktan üşeniriz. Randevumuzu bir sonraki güne erteleriz. Yapacağımız okul ödevimiz vardır. Çok önemli olduğunu bildiğimiz halde süresi gelene kadar erteleriz ve ders aralarında yaparız. Kısacası bir şeyi yapmak istemiyorsak mutlaka bir bahane buluruz.

Başarılı olup göze girmek isteriz. Fakat bir işimiz çıkar, erteleriz. İnsanlardan değer görmek isteriz, değer vermeyi erteleriz. Önceki işlerimizi yapmaya çalışırken, daha önemli işleri yapmayı erteleriz. Hayata geciktiğimizi ise biraz geç fark ederiz.