Eskiyen Kapılar
Şimdi öyle bakmayın onun hep kilitli kaldığına. Zamanında ardına kadar açıktı. Kapıları diyorum. Özellikle köyün ev kapılarını. Şen şakrak çocuk seslerinden geçilmezdi bir zamanlar. Her akşam gelen misafirin tak tak diye vurması, kapıya mutluluk verirdi sanki. Nerde o zaman zil ? Yoktu. Ne kadar çok ayakkabı görünse eşiğinde, o kadar kendini zengin hissederdi.
Şimdi peki ne oldu da kilitlendiler ? Sahipleri, onları öylece yalnız bırakıp nerelere gitti ? Ancak yaz ayları gelip açıyorlar kapılarını. Köylere senede bir defa gidiyorlar sadece. Diğer vakitler derin bir sessizliğe bürünüyorlar. Artık ne kadar mahzun, ne kadar üzgün halde olduklarını az çok tahmin edebiliyorum. Eskiden her gün çocuklar sokaklarda top oynarken illâ yanlışlıkla köşelerine çarptırırlardı. Vura vura eskitirlerdi. Şimdi belki diyorlardır, ' aaah ah, yine yanlışlıkla da olsa birisi gelip sopa atsa, taş atsa, top atsa. Kendimize gelsek artık. Eskisek de öyle eskisek. Böyle bekleye bekleye eskimesek '
24.03.2023
Yazıyı okuyunca yine aklıma geldi; otobüs veya trenle yolculuk yaparken camdan gördüğüm haneler hep dikkatimi çekmiştir. Bir sürü soru gelir aklıma. Kaç kişi yaşıyor, yeni bir yuva mı, ne dertleri var acaba ya da ne kadar mutlular?l, şu anda yüzleri gülüyor mu? Yahut şu anda ne yapıyorlar? Özellikle akşam veya geceyse ve ışıklar yanıyorsa nedense daha yoğun oluyor bu duygular... Yazıdaki evin ya da benzer durumdaki evler de kendine has, kendine özel eşsiz ve kimi acı, kimi hüzünlü, kimi mutluluk dolu ne hayatlar yaşamıştır. Hele bunun gibi tarih3 şahitlik yapmış yuvalar... Çok hüzün verir bana... Çok anlamlı ve değerli çalışma. Unutulan ya da görmezden gelinen ama asla sırt çevirilmemesi gereken değerler onlar. Saygı ve saygılarımla selamlıyorum.
Güne son derece yakışan anlam dolu harika bir paylaşımdı, gönülden kutluyorum tebrikler üstâdım. Sonsuz selam ve saygılarımla.
Günün seçilen deneme yazım için sonsuz teşekkürlerimi bildiririm. Sağlıcakla esen kalın.