Evlat

Evin sıcak bir köşesi gibidir evlat...
Kimi bu köşeye sahiptir, kimi ise özlem çekmektedir.
Kimi sahip olduğu halde kıymet bilmez, kimi hasret bekler ama gelmez.
Evlat öyle bir şeydir ki nefes gibidir, güneş gibidir, onsuz bir aile olunamayacağı düşünülür.
Ama yinede o olmadan da aile olabilen vardır çevremizde.
Evlat! O kadar derin bir duygudur ki yeri doldurulmayacak bir özlem, bir aşk, bir sevgi, bir umut gibidir.
Sahip olmak için ne dualar edilir değil mi?
Nasıl da deva bulunulmaya çalışılır her gün.
Eller semaya kalkar, Allaha; hıçkırıklı gözyaşları arasında bir umutla istenilir.
Evlada sahip olanlar ne de mutlulardır şimdi, nasılda kıymet biliyorlar seviyorlardır.
Kardeşten, anneden, babadan ve nice kimilerinden üstün tutuyorlardır ona olan sevgiyi..
Ama hiç de öyle değildir her zaman. Kimileri vardır kıymet bilmez, görmez duymazlar, onları.
Kimileri vardır sahip oldukları halde anlamazlar bu kıymetli hazineyi, ötelerler her zaman, kıymet bilmezler.
Bir bilseler evlat hasreti çekenleri, bir bilseler onların ne acılar ile yaşadıklarını, kim bilir böyle yapmayı sürdürüler mi acaba?
Bir düşünün illa her zaman kıymet bilmek kaybedince mi anlaşılır yoksa onun yokluğunu tattıktan sonra mı bilinir?
Evlat insanlar için ve diğer bütün canlılar için Allahtan büyük bir lütuftur, unutmayın!
Hiç görmediniz mi?
Bir tavuğun nasılda yavrusu için kartal kesildiğini, ya da bir kartalın yavrusunu nasılda kanatları arasında koruduğunu.
Hayvanlar böyle yaparken, yavrularını canı pahasına korumaya çalıştıkları bildiğimiz halde nasıl olur da biz insanlar yavrularımızı bir söze bir harekete değişebiliriz.
Onları üzerek hayatlarında bir de biz derin bir yara açabiliriz.
Unutmayın bu dünyadan göçtüğümüz zaman, en büyük eserimiz olarak evlatlarımızı bırakmış oluruz.
Bu eser; anne değildir, baba değildir, kardeş değildir.
Tamamen Güneşten kopan bir parça gibi, bize ait olan birşeydir evlat. Ve bize aittir, bizim Allah'ın lütfu olarak bize verilmiştir.
Öyleyse her zaman evladımızı, bir fidan yetiştirir gibi yetiştirelim, küsmeyelim.
Evladımız bizden bir parça ise o parçayı en iyi şekilde yetiştirelim.
Unutmayın ki bir fidan ne kadar sevgi ile büyütülürse öylece büyür ve yeşillenir, ve aynı şekilde nasıl sevgisiz bırakılırsa, fidan solar ve ölür...