Eylülü Uğurladım

Eylülü uğurladım ve sana yazıyorum okumayacağını bile bile.Eylülleri sevemedik ve kırıldık ansızın,hüzün çiçekleri açtı çocuksu gönüllerimizde,yaralar daha derinleşti.Ve yine bir eylül talan yağmurlarıyla acıları bırakıp gitti.Bilmem bu kaçıncı eylül sensiz yaşadığım ve ben o eylülü hiç unutmadım.Üryan kalmışlığım güz yellerinde sürüp gidiyor.Nasırlanmış bilincim adını zikre dalmış,bazen hallac-ı mansur oluyorum,bazen nesim-i ve tutuyorum eylül yasını.

Takvimler yaprak dökmüyor,eylüllere inat,yerinde sayıyor zaman.Hatıralarla yollarımız kesişiyor,bir yaprak dalından düştüğü an.Seyre dalmışım ütopyaları,orada eylüller yok,hüzün yok,hiç bir şey yok suretinden başka.Ben yine kaçırıyorum ütopya trenini,boynu bükük kalıyorum duraklarda ve sen yol almışsın benden uzaklara.Anlamlara anlam yükleyip,emziriyorum ayrılık sütümle yarınları.Ben kalamayışım vuruyor çiğlenmiş yanaklarıma,senden fırsat bulmak imkansız öylesine doluyorsun ki içime.Uykular paramparça oluyor,karabasanlar eşlik ediyor geceler boyu,firar etmiş binlerce kabus sığınıyor düşlerime ben bende mülteci yaşıyorum....

Şimdileri sorma bana,seninle meşgulüm vaktimi alma,susuşumdur serkeşliğim bilirsin.Eylülü uğurlarken sana günaydın diyerek bozuyorum dil orucumu.Bilmiyorum daha kaç eylül var sensiz,yanlış oldu galiba BENSİZ.....