Figüran İnsan

Çok garip varlık insan.Çok enteresan olabiliyor bazen.Onca üstün vasıflarla donatılmışken bu vasıflarının hakkını vermekte zorlanıyor nedense.
Bir insan ki baş aktörü kendisi olması gereken kendi hayatında figürankığa soyunuyor.Oysa her insan kendi hayatının kahramanı olmalı başka kahramana ihtiyaç duymamalı.Yanlış da yapsa doğru da yapsa kendi olmalı.Ama nedense rüzgarın önüne kattığı yaprak gibi savrulmayı tercih ediyor başka hayatların,hayatına yön vermesine izin vererek.
Yanlış benim yanlışım deyip yanlışlarından ders almalı.Doğru benim doğrum deyip kendisiyle gururlanmak dururken yanlış mı doğru mu yaptığı belli olmayan kişilere ayak uydurmaya çalışmak yetersizlik gibi geliyor bana.Yazık ki çoğu zaman son pişmanlık da fayda getirmiyor.Sadece dövündüğüyle kalıyor.
Yazık ki kendi hayatına başkalarını kahraman yapma uğraşında olanlar hep hüsran ve hayal kırıklığına uğruyor.Ne zaman kendi doğrularını görmezden gelip o doğrular için mücadele etmeyi bırakırsa işte o an kişiliğini de elinin tersiyle itmiş kişiliksizliğe ve figüranlığa ilk adımı atmış oluyor.