Fırtınalara Doğru
Bir zamanlar ben mutluydum sanki bir rüzgar var ve o rüzgar beni hep mutluluğa getiriyordu sanki hiç mutluluğum değişmeyecek sine güldürüyordu beni sonra o rüzgar beni fırtınaya doğru sürükledi yardım edin dedim ama bir zamanlar beni mutlu eden rüzgar şimdi işe tanımadığım çöllün ortasına doğru götürüyordu su susadım biri bana su versin edim çölde insanlar vardı onlar benim sesimi duyuyorlar ama beni görmüyorlar sanki ben yokmuşum gibi davranıyorlar ve ben şunu anladım bu yolda hep YANLIZIMM
Fırtılara dogru guzel bır deneme 🙂 Yazılarınızın devamını dılerım .👍