Geç Kaldım Hayata

Bu sabah yine geç kaldım hayata. Alarm kurmayı sevmem bilirsin. Zaten hep geç kalıyorum,

Bu sabah seninle buluşacaktım, yine geciktim mesela, gittiğimde sen yoktun. Geciktiğim için umarım kırılmamışsındır. Gelirken senin ismini taşıyan bir mezar taşı gördüm. Ne garip...      Doğum tarihin yazıyordu. Tesadüf işte.

Neyse ne her zamanki çiçekçiden bir demet papatya aldım sana. Getiremedim kusura bakma. Sözverdim kendime. Artık mezarlığa girmeyeceğim. Annemi rahatsız etmeyeyim diyorum. Uyuyordur o şimdi. Yanında mutludur diye düşünüyorum. Ben mutluydum en azından. Pekseverdi seni. Bi kızı olmadı ama bi kızı vardı.

Çok şey değişmedi sen gittin gideli. Halen aynı çiçekçiden bi demet papatya alıyorum. Sonra onları bi suya koyuyorum. Çok garip değil mi ? Onu koparıp öldürüyorum ve daha uzun süre güzel kalsın diye suya koyuyorum. Oysa dokunmasam hep güzel. Hayatta bana bunu yaptı işte. Seni benden koparıp öldürdü beni. Şimdide dört duvarlı bi vazoda solmayı bekliyorum...