Geç Kalmayın

Bir zamanlar göklere çıkardığımız insanlar,hayatımızı birden bire yıkıp gittiler.Bu insanlar kimdi biliyor musunuz?
Yapmaz!
Etmez!
Asla ve asla gitmez dediklerimiz...
Cennet dediğiniz hayatı darmadağın edip o gidenlerin var ya kardeşim,sen hiç ama hiç aldırma onlara...
Hayatından ümidini kesip,yalnız yaşamaya çalışma.
Yani benim yaptığım hatayı siz yapmayın...
Çünkü buz kesen yüreğimi bile,alev alev yakanbinsana bile karamsar gözlerle baktım.Tüm hücrelerime adını kazıyan insana,yıllar boyunca el uzatamadım.
Ben çok sonradan fark ettim...
Bir insanın gülüşüne hayatımı adadığımı...
Onun için nefes aldığımı,
Onun için sağlığıma önem vermeyi,
Onun gülüşüyle güldüğümü ben çok sonradan fark ettim...
Hani insanların ağzında sakız olmuş o iki kelime var ya kardeşim,
Yıllar boyunca o iki kelimeyi bana söyleyebilmek için bıkmadan,usanmadan bekledi...
Ve şimdi o ne yapıyor biliyor musunuz?
Ona yazdığım şiirleri,kitabımı eline alıp hemen yanı başımda mutluluk gözyaşlarıyla okuyor...
Diyeceğim o ki,bu koca hayatta sizin yarınız olacak,sizinde onun yarısı olacak biri yaşıyor.İşte o insana geç kalmayın.