Gece Tutkunu

Ve şimdi gece yalnız kalplerin yollarında açan

narin ve kırılgan bir çiçekti…

Her gece açılır kapıları gökyüzünün. Ve ben yıldızların

yansımalarını izlerim. Neşe ve hüzün göz kırpar

aynı anda milyonlarca yıl uzaktan bana.

Her gece bir kuğu gibi süzülüp geçmiş zamanlarda

akarım. Bir ben görürüm dünle yarın arasında kaybolmuşluğu.

Gizemli bir el dokunur sonra aklı karışık

yalnızlığıma. Bir rüzgâr gülümser odamın camına

yaslanıp bana aldırma dercesine.

Her gece bir yağmur damlası olup düşerim kaldırımlara.

Karışırım direnişlerime. Mutsuzluğum, kederlerim

sisli bir sokağın başında renk alır geceyle birlikte.

Her gece dolaşırım bir garip avare. Geçerim türlü

hikâyelerin arasından ve bir yolculuk başlar bilinmezliğe. 

Bir sesi var gecenin yalnız duyulan, aşk kokan,

yanına çağıran. Sürükleyici bir gizemle yaklaşıp tensel

bir alevin tutkuyla sarılması gibi döner etrafımda

kırmızılar içinde. Kül rengi bakışlar, dolgun ve pembe

hayallerle cezbeder her anımı.

Her gece bir gölge gibi kalırım yaşamın bıraktığı izlerde.

Sonsuz bir imgeye dönüşür varlığım. Her şeyin

birbirine sustuğu zamanın teslimiyet anında umut

sözcükleri saklarım sokak aralarına.

Her gece alev alır içimdeki adam tutunamadıkça…