gece yarısı..

Yine üşüyorum, ufacık, cici cennetimdeki umutlarımla ısınıyorum. Demirlerin kilitlediği penceremden, gecenin gizemine taşınıyorum. Kim bilir, yapay bir cennetten, doğal bir geceye beklide...
Aynı filmi oynuyorum, aynı aktörler, aynı mekan, farklı zamanda.!
Ben, pencerem ve gökyüzü...
Bir umut sarıyor sonra bedenimi, sigara dumanımla içime çektiğim bir umut. Geceye teslim ediyorum, umutlarımı, özlemimi ve yüreğimde olan ne varsa alıp götürüyor karanlık.
Ufak bir çocuğun, oyuncağa sarılma edasıyla kucaklamak istiyorum geceyi, yıldızları, ayı ama özlediğime kavuşamadığım gibi yine elerim boş, yanaklarım nemli virane oluyorum koltuğumda. ENKAZIMDA, BİRİKTİRDİĞİM UMUTLAR.
Yıprattığım dünlerimi, bu günümle beraber unutuyor, yarınlara hüküm verecek adımlar atma isteği yeşeriyor topraksız yüreğimde. Yine bir acıyla uzanıyorum pencereye. Güneşe sitem edercesine gecemi çaldığı için, kapıyorum penceremi. Bu gün topladığım umutlarla, yarın penceremi açmak üzere....
Gecenin gölgesinde dinleniyorum yine;
Ay, yıldız, gökyüzü korosu bir şeyler fısıldıyor kulağıma.
_Gökyüzü bütün albenisiyle seni bekliyor.
Rüzgar, yapraklarla öpüşüyor semaya şarkı oluyor. Gecenin gizemine gizlenmiş bulutlar, gelinlik oluyor birden sana. Ay bütün parlaklığıyla, ayağına papuç olmak için çırpınıyor. Yıldızlar, kıskanıyor ayı sonra, saçına konuyorlar.
Durduğumu sanma, dünün güneşi oluyorum, bu günün bütün çiçekleri için ve çiçeğe yaprak oluyorum ellerine dokunabilmek için.yanağında bir gamze olma edasıyla yanıyorum.
Gecelerime gelin oluyorsun, bense uzanıp tutunamamanın verdiği eziklikle kala kalıyorum.
Gecemi ikiye bölüyorum sonra, BİR PARÇASINA SEN, DİĞER PARÇASINA GECE YARISI..
Kalbimin en büyük YARASI, gecemin sen YARISI.....



2005 İSTANBUL