Gelmiyorsun

İçimde bir acı var, durmak bilmeyen, bir türlü iyileşmeyen.

Gözlerim hep uzaklarda, yolunu gözlüyor ve sen hiç gelmiyorsun. Aslına bakarsan gelmeyeceğini çok iyi biliyorum. Sanki bir gece uyudum, bu muhteşem rüyayı gördüm ve gözlerimi gerçeğe açtım. O halde ben o yalan dünyama geri dönmek istiyorum, bağırmak, çığlık atmak, seni karşıma alıp hiç birşey söylemeden öylece gözlerine bakmak istiyorum.

Yada uzaklara gitmeliyim, hani insanın çevresinde kendinden başkası olmaz ya, öyle bir yere. Belki bu acı diner, belki yine gülebilirim. Bitmek bilmeyen gecelerde kendimi, gün ışığında hayatın anlamını arayabilirim belki. Uçan kuşları kıskanır, esen rüzgara benzetirim, bir böceğin kocaman dünyasını seyreder, doğanın huzuruna bırakırım belkide tanıyamadığım kendimi.

Gitmek istiyorum buralardan. Yalanları, hataları, sahte insanları, hepsini arkamda bırakıp gitmek istiyorum, istiyorum da gideceğim yer ne kadar güzel kokarsa koksun, yine ağlatacak beni eminim. Nereye saklanmalı, nereye kadar kaçmalıyım bilmiyorum.

İçimdeki acıyı dindiremiyorum, ne yapmalıyım bilmiyorum.
Hayata olan inancımı kaybediyorum, kendimi yitiriyorum...