Gerçek Yalanlar

Kimi insanın dünyası annelerimizin çocukluğumuzda bizlere anlattığı masallarda verilen ana temada ki gibi;

?iyilik yap iyilik bulursun?
?sevgiyi bulamadığın yere sevgiyi koy, sevgiyi bulacaksın? üzerine kuruludur.

Tabi ki ta ki gerçeklerle yüzleşmek zorunda kalana kadar..

Şimdi bakıyorum da hayata, düşünüyorum ve sorguluyorum.Ne yazık ki yanılmışım diyorum.
Hayat; annemizin küçükken anlattığı masallardaki iyi kalpli kız misali "iyilik yap iyilik bulursun" ana teması üzerine kurulu değilmiş.Masallar hep iyi sonla bitmezmiş. Masalların sonunda iyiler her ne olursa olsun galip gelmezmiş. Acılar,hayal kırıklıkları, gözyaşları varmış.Bitmek tükenmez mücadele varmış.Gerçi ?şimdi bakıyorum? diyorum ama şimdi mi farkına varıyorum? Yo elbette hayır bunun farkına varalı çok zaman oldu..Ama insan zaman zaman düşünüyor.

Bilemiyorum bizlerde miydi hata yoksa yine annemizin anlattığı o masallarla büyütmesi miydi bizleri.!Niye öyle masallar anlatmıştı bize. İnandırmıştı bizleri.Şimdiki gibi cadılıklardan, hangi türlü kötülüğü yaparsan galip gelirsin gibi masallardan yok muydu acaba..!

Belki de böylece hayat bizi bu kadar yormaz bu kadar acıtmaz daha dayanıklı daha güçlü olurduk herkesi ezer dimdik dururduk. Belki de her türlü kötülüğü de yapardık ama vicdanımız hiç de sızlamazdı çünkü zaten öyle öğretilmemiş olurdu zaten çok normal gelirdi böyle bir yetişme tarzında bir insana.

Şimdi ben düşünüyorum da bizler de çocuklarımızı öylemi yetiştirmeliyiz annemizin masallarındaki gibi yoksa hayatta karşısına çıkabilecek en acı durumlarda dahi güçlü olabilmesini sağlayacak acımasızlıkta mı..! Yoksa bunun bir ortası var mı?
İnsan hem iyi bir insan olmaya çalışıp da hem de ayakta durabilmek için vicdanının sesini kapatabilir mi dünyaya ve insanlara..!


20/07/2009