Gidene Dur Demem

Sanma ki sen olmadan yaşayamam. Kendimi kahrederim sanma. Gidişin canımı acıtır doğru ama asla yıkmaz beni hasretin. Ben ne ayrılıklara direndim bilsen. Ne kadar acı çektim de düşmedim yerlere. Kaç sevdayı yolcu ettim yüreğimden, yine de vazgeçmedim renklerinden hayatın... Bilirim zor olur ama gidene dur demem yar... Sen inanıyorsan bensiz mutlu olacağına, önüne geçmek değil, yolunu açmak düşer bana. Senin dünyanda yerim yoksa, direnmem daha fazla. Gitmeyi son çere gördüysen durdurmam seni... Ve bil ki bitti diye ellerimi çekmem sevdadan. Bir kaç damla süzülür gözlerimden o kadar. Yaşanan anılara vefa borcudur hüznüm. Taşınamayacak yük yoktur bilirim. Ve bıraktığın boşluğu dolduracak birileri bulunur elbette. Çünkü yalnızlığı taşıyamaz her yürek ve bir aşkın izini bir başka aşk siler sadece. Sen bensizliğe hazırladıysan geleceğini, yarınım yoktur artık sende.
Bu yüzden kesmem yolunu, gitme diye ağlamam. İsyan edip kadere, kirletmem sevdamızı... Ara sıra gelirsin belki aklıma, dalar gider gözlerim. Adın geçer, kalbim sızlar çok küçük bir an. Sokağından geçerken düşünürüm, beni özlüyormusun diye... Bir şarkı tutarım, bir iki gün ağlarım ve bir gün bakarım ki alışmışım gün be gün. Hepsi bu kadar işte... Hatıraları, mektupları, bir parça kokunu bırak ve git! Yüzün gülsün, gönlün mutlu olsun, dost bir selamın gelsin gittiğin yerden, bu yeter inan bana!...