Gidenler Ve Kalanlar

Gidenler ve kalanlar? Hangisi zor bilinmez. Kim hangisini yaşıyorsa zor olan o galiba. Gidene gitmek, kalana kalmak yani.
Her zaman değil ama. Bazı gidişler gönüllü. Gitmek ister, gider. İşte o zaman vay kalanın haline! Hele bir de gidişe, göndermeye, geride beklemeye, yani kalan olmaya hazır değilse? İnsan buna hazır olur mu onu da bilmiyorum aslında. Kaç gidiş pat diye olur ki? Gittiğini hissetmeden, gidişini izlemeden geride kalan var mıdır? Gitmeye niyeti olan belli etmez mi zaten? Ama o an geldiğinde, ?tamam ben biliyordum, hazırdım da, gidebilir artık? der mi insan? Yine de çok sancılı olmaz mı?
Bir de gitmek isteyip de gidememek var ki, bu da çok kötü. Araya sıkışmak gibi, kıstırılmak gibi, nefes alamamak, kopkoyu karanlıkta kalmak gibi! Yavaş yavaş ölmek gibi. Hani kocaman çınarlar vardır, dimdik duran. Dünya durdukça duracakmış hissi veren. Ama içi oyuktur. Aslında en küçük sarsıntıya dayanacak gücü yoktur da sırf gölgesinde oturanların hatırına ayakta durur. Onun gibi işte, olduğun yerde dimdik durursun gölgendekilerin hatırına, ama için oyulur gün geçtikçe. Düşemezsin, devrilemezsin, dallarını bile eğemezsin aşağı. Gidemezsin bir türlü. Gidemezsin asla! Bir gün gitmek için söz verirsin kendine. Bir gün mutlaka. O gün gelir mi bilinmez. O günü görmeye belki de ömür yetmez?