Gitmem lazımdı, Gittim...

Aşk arifesinde tanıştığım ayrılıkların acısı var sol cebimde...
Gitmem lazımdı,
Gittim...
Fazla değil bir kaç parça düştü yüreğimden...


Bugün kendimle bir kez daha yüzleşmek için baktım aynada beni izleyen suretime... Bir yanımda yalnızlığım diğer yanımda dolduramadığım boşluğun... Öyle ki onlar sustukça ben konuşmaya çalışıyordum... Sonunda senide kaybettiğim o anlamsız duygularımın arasına katabilmiştim... Git dedin gittim... Yalnız ve parasızdı yanımda taşıdığım umutlarım... Sessizdi, suskundu bir o kadarda telefonun diğer ucunda seni soran ses... Gitti dememek için takındım yüzüme o iğrenç gururumu... Git dedin gittim... Soranlara ne demeli bilmiyorum... Bana bir anlam katmayan suskunluğumun sebebi o desem, inanmayacaklar... Gülüşlerinde bir çocuğu büyüten adam, susamazdı... Ama sustu işte... Kim gitti inan bilmiyorum...

Biliyorum ki, herkes bu gidişin sebebinde beni gösterecek.. Bir kaç parmağın gölgemi suçlamasından mutluluk duymak istiyorum... Oysa ben şimdi seni değil babamı özlüyorum, yanı başımda duran annemin gözlerine baktıkça... Kendimi özlüyorum, o deli divane gülüşlerimi... İlerleyen saatlerde uykuya yenik düşmemek için, kirpiklerime takılı kalan gözyaşlarıma dokunuyorum, düşssünler diye... Uyumak istiyorum...
Git dedin gittim.. Hani şu son mısrasını hep unuttuğum şarkıyı dudaklarıma mühürleyerek... Kaybettiğim oyunların sende bitmesi, mutlu bir aşk senaryosuna benziyordu... Hatırla işte sana hep bahsettiğim şu sonu belli olmayan aşk senaryosuna... Aslında o senaryoyu ben yazmıştım ama tamamlayamadığım tek yer bitişiydi.. Mutlu bitmeliydi, öyle söz vermiştik...

Git dedin gittim, hani şu son mısrasını hep unuttuğum şarkıyı dudaklarıma mühürleyerek...