Gölge

Gölgeme benden kalan nedir?Işığıma taarruzum,seni bana getirdi. Oysa sana varmadan, savaş karşıtı şarkılar söyleyen bir ağzın ve bu şarkıların eşliğinde dans eden güzeller güzeli bir kızın ayaklarındaydım.Varmaktaydık,ağlamaktaydık.Gölgem (!), benim karanlık şarkım. Şu aklımda uçup duran düşünce kuşlarımdan sana kalan nedir? Bilirsin, benim uçan kuşlarım kanatsızdır,gagasızdır ve beni bilmezler.

Her dağın doruğunda benden bir parça olmalı, ben parçaları.Tanrısız bir yazarın dilinden anlatmalı ; ayağa kalkmayı,yürümeyi,koşmayı ve sonrada uçmayı. O der ki, bu yüzden ayakların uzun olmalı, o böyle der. Gölgem(!) ey benim karanlık yazım öyleyse seni beğenebilmem için kısalmalıyım veyahut eğilmeliyim ;
eğilmeliyim ki bana ulaşasın , ey benim karanlık çağım!...

Oysaki gölgeler sanıldığı kadar karanlık mıdır? Gölgeler giyilir, ama neden? Yas için mi? Gölgeler karanlıksa bu yüzden mi giyilmelidir? Değilse, bir gölge neden giyilir bilir misiniz? Sevgilinin geçtiği sokakların ışığından arınmak için mi?
Gölgeler giyilmez , giyer derseniz bana bir yudum haklılık suyunuzdan içirin lütfen! Bu belirsizlik , ağzımda çöl rüzgarlarının esmesine sebep oldu.Gölgem(!), ey benim çorak toprağım!...

Siz bir kuşu kanadından tuttuğunuzda , gölgesinin de kanadından tutmuş olur musunuz?Özgürlüğü soruyorlar.
Siz bir bedeni toprağa verdiğinizde,gölgesini de toprağın aldığından emin olabilir misiniz?Yaşamayı soruyorlar.
Sonra da ışığın olmadığı yerde özgürlük ve yaşam yoktur,diyorlar.

Öyleyse ışık nedir?
Işık gölgenin sevgisidir. Bu duygu ‘şeyi' ne kadar var ederse ışıkta gölgeyi o kadar var edebilir,diyorlar.
Işık,köprüdür. Bu köprü ben ile ben arasında kurulu bir köprüdür,diyorlar.
Işık,akıldır.Gölge, bu aklın ‘ben'de oluşan düşüncesidir,diyorlar.
Gölgeler,kapı aralıklarından sızan huzmelerden işte bana böyle sesleniyorlar.

Gölgem beni sana hapsetmek istiyorlar.