Gönül

Bütün suç benimdi galiba, sevmek kadar ağır işledim. Elimden bir şey gelmezdi, seni üzmek, kırmak istemezdim. Ama gönül bu, nerede, nasıl, ne şekilde, kime veya neye tutulacağını bilemezsin. Bende nasıl olduğunu bilemeden kalbimle aklım arasında kalmak gibi bir hataya düştüm. Sevmek ne kadar hatadır, ne kadar yanlıştır bilemem ama sevmek güzel, karşılık filan değil, kim olduğu önemli olmasada önemli olduğu halde güzel. Sen yada bir başkası, ne kadar yanlış gözüksede senin için önüne geçemiyorsun işte.
Mesele seni sensiz anlamak galiba. Kendini karşıda ki insanın yerine koyabilmek ama sakinleştiğinde, empatii kurmak, birinin seni sevmesinden mutlu olmak. Kolay olmasada biraz yetenek ister, düşünebilmek bunu, hissetmek, anlamak..
Bir şeylerin farkında olmak gerekir bazen. Konuşmalar, tavırlar yanlış anlaşılır bazen, dikkatte etmek lazım. Ama bir şeylerin farkına varıp en azından doğruluğunu test etmek, hatalı düşünmemek yada bir yanlışa kapılıp karşıdakini kırmamak gerek.
Hal ve hareket demişken aranızdaki ilişki değil senin yada karşındakinin hissi önemli. Hiç ummadığın bir anda çıkar karşına, beklemediğin ve bilmediğin çok şey vardır aslında. Kontrol edemezsin başlarda kendini, sonra anlarsın belki ne kadar normal yada istemsiz oluşabileceğini. Hata olarak yorumlamazsın, bilirisin ki aşk çölde gezerken yerdeki bir parça yaprağın altında gizlidir.
Belki kendince ceza vermek istersin, uzaklaşırısın, belkide güvenin kırılmıştır ama ona kızamazsın. Biraz burnu sürtsün diye bakarken onu hayattan kopardığını anlayamazsın. Bilmezsin ki onun içinden geçeni, sensizliğin bu kadar acı olduğunu bilmezdi, sensiz geçen her dakikayı çok özlerdi..