Gözler Ardındaki Dünyam

'Beklemelisin' beklemen gerektiğini söylediğim için beklersin, bunun farkına varmışsan ki varmışsındır, bekleyemeyeceğini düşünüyorum. Kendimle kuramadığım ittifak benimkisi, uzlaşamam art niyetim sürekli avda. Gözlerimi kapatıp içeriye döndüğümde gördüğüm bir dünya var. Onu tanımlamaya çalışırken basit kelimeler bile kullanmayı beceremem, ifade edilemez bir güzellik içerisindedir. Tanrının kutsallıklarla cennet yaprakları altında yıkadığı sözler anlatabilir bir tek.

Gürültü bozuyor içsel huzuru, tekrar açmak zorundayım gözlerimi, büyük bir kargaşa kopuyor şehrimde, iri damlalar cılız yanan lambaların metal başlıklarını döverken, yine metal başlık takmış adamlar tarafından kollarımdan askıya alınıyorum, sürüklenerek götürülüyorum. Beni korkutabilir mi vücuduma işleyen darp? Ne kadar acı çekerim ya da daha doğrusu ne kadar acıya katlanabilir ruhumun barındığı vücudum? Düşünürken dikkatim dağılıyor, dikkati kolayca dağılan biriyim, ağır silahların ince urganlarında sallanarak tükürdüğü yağmur sularına odaklandım. Gökyüzü bu kadar kirli olabilir mi? Asfalta değen damlalar barut kokuyor, parmağımı yere değdirip dilime taşıyabilseydim keskin metal tadını da alabilirdim, daha da ilerlere taşındığımda ıslak gömlekli bedenler kan kusuyordu. Gözlerimi biraz yukarıya kaldırabilseydim yüzlerini görmeyi başarabildiğim insanlarda huzuru bulabilir miydim? İyi şeylerin asla ölmeyeceğine inandım, umut iyi bir şey miydi?

Kendini yok etmeye çalışan bu dünyada, sadece gözlerini kapatıp kendini koruyacağına inandın. 'Beklemelisin' beklemen gerektiğini söylediğim için beklersin, bunun farkına varmışsan ki varmışsındır, beklemeyeceğini düşünüyorum. Gözlerini yumuyorsun dışında kalan tüm sevdiklerin belki hızla uzaklaştılar az sonra yaşanacak büyük katliamdan dolayı ve sen iç huzurunda hareketsizce bekliyorsun.
Her şeyin yolunda olduğu bir yer mi var sanıyorsun? Öyle bir yer yok... sadece bu var işte, aç gözlerini.