Gözyaşı

Göz-ya-şı

Damarlarımızı birleştirdiğimizde bir bütün oluruz biz. Ayrılık hançeri saplandığın da süzülü verir yavaşça mateme gözyaşlarımız. Tadı buruksu, biraz da tuzlu, tıpkı Mavi masmavi Deniz tadında. Damla damla akar yanaklarına, dur! Diyemezsin süzülen yaşlara, akı verir istemeden.
.
.
Dudaklarında tadı kalır.
.
.
Konuşursun yavaştan, acıtır sözler ve dolar gözler. Yukarı bakarsın olası akmasın gözyaşlarım. Gökyüzü ne kadar sessiz yine. Oda ne? Yağmur damla damla tenime düştü. Şimdi ağlayabilirim doyasıya, akabilir gözyaşlarım. Kimse fark etmez nede olsa, ıslandım derim. Hırçınlığını gösterdi şimşekler, artık bağırabilirim. Sessiz bir kuytu köşede sevişe bilirim dertlerimle.
.
Susuyorum. Ben sustukça kalbim ağlıyor, hıçkırıyor.. Gözlerimden yaş değil kan akıyor.
.
Sadece acıdan mı akar gözyaşları? Hayır. Hayır. Mutluk az ama güç uğrayan mutluluktan da akar gözyaşları. Gözlerin birden parlayı verir. Gülersin kahkaha atarak, umudun kapısını aralarsın. Bir kez de mutluluk için süzülür gözyaşları damla damla yanaklarına. Keşke hep mutlu olabilsek...
.
.
Titrekliğimiz daha çok korktuğumuzda tetikler bizleri. Gözyaşlarımız daha çok acıda belirginleşir. Bazen aşktan ağlarız, bazen yalnızlıktan. Terk etmeyen iki çift gözyaşımız, biraz tuzlu, biraz sulu.....