Granit Çiçekler

Granit Çiçekler

Ağzımı yürürken bir pencerenin önüne bıraktım. Yoluma devam ediyorum, kalbimde döndürdüğüm buzdağının eteklerine, yol dediğim yere. Birkaç dakika sonra gece yarısı gibi gelen mektupları bana getirecek ağaçların çocukları. Bir bardak su üzerimden geçiyor. Geçerken üzerime yağmur sesi döküyor. Sesten kopan inciler saçımda hareketlere sebep oluyor. Ben ve kehribar lenslerim, kirpiklerimin köprülerine gözlerimi koyarak yukarı doğru gidiyoruz. Yol boyunca her şey için şükrediyoruz.

Önce Tanrı’ya

Sonra Meleklere

Ve cesedime, kalbimdeki uyuyan insanlara ve çocuklarıma.

Vardık, saçımdayız.

Aman Tanrım, diyoruz

Çok insan var, hepsi kalplerini saçımın dibine ekiyor.

Mezarımda granit çiçekler için ağlıyoruz.

Septr 07,

Now


01 Ocak 2025 30-60sn 9 denemesi var.
Beğenenler (6)
Yorumlar (3)
  • 2 gün önce

    Ağzını bir pencereye bırakmak, susarak konuşmanın zirvesi; buzdağının eteğine "yol" demekse insanın kendi zorluklarına meydan okuması. Şükrettiğin her şey, bir kabul değil, bir tür ironik minnet. Ve saçında büyüyen kalpler… Bu, hayatın en tuhaf metaforu: İnsanların seni toprağı belleyip kendi varoluşlarını ekişi. Granit çiçekler için ağlamak, taşın bile çiçek açma hayali kurduğu bir dünyaya hem gülmek hem saygı duymak gibi. Tebrikler; hem derin hem de zeki bir anlatım.

  • 2 gün önce

    Kelime dilinden çok iyi anlıyor ruhunuz elbette acıların renginden de Tebrik ve sevgilerimle Tülay hanım granit çiçek söylemi çok dokundu yüreğime 🎀