Gülümse Hayata

Her sınav sonunda salondan çıkan iki tip öğrenci vardır asla değişmez;birinci tipler güle oynaya çıkar ve soruların kolay olduğunu söylerler,ikinci tipler ise savaşı kaybetmiş asker gibi yorgun argın çıkarlar ve soruların zor olduğundan yakınırlar.Muhtelelen ya hiç çalışmamışlardır ya yetersiz çalışmışlardır ya da sinir-stres gibi etkenlerle kaydırma yapmışlardır.

Hepimizin birer sınavı var bu hayatta;kimimizin eşi,kimimizin serveti,kimimizin evladı,kimimizin hastalığı,kimimizin ilmi...Dertsiz insan olur mu hiç,onlar bizim mücadelemizin,azmimizin ve sabrımızın vuku bulmuş halidir.Dertlerimiz ne olursa olsun onlara birer teşekkür borcumuzun olduğunu söylersem saçmalamış sayılmam galiba çünkü "Allah insana kaldıramayacağı yükü yüklemez."

Bu dert konusunda şöyle der Mevlana:"Dert insana yol gösterir."

Bu sabah yatağınızdan kalkıp gözlerinizi açtıysanız,

Bir yakınınızın acı haberini almadıysanız,

Hastane köşelerinde ecelinizi beklemiyorsanız,

Hayata tutunmak için bütün servetinizi harcayıp donör aramıyorsanız,

Haksız yere müebbet hapis cezasına çarptırılmadıysanız,

Kekim kabarmadı, eşim sarılmadı,sevgilim mesaj yazmadı,görümcem dudak büktü,eltim kıskandı,çocuğum odayı kirletti,patronum zam yapmadı,arkadaşlarım dedikodumu yaptı,trafikte yol vermedi,evimin perdeleri değişmedi,arabamı değiştiremedim gibi küçük sorunları kafaya takarak mutsuz olmaya değmez,bir kez doğduk bir kez öleceğiz.

Yakın-ma,gülümse hayata.