Günaydın

Günaydın,aşk'ın en güzel hali dedi gün.

Günün yorgunluğu dökülmüştü yüzüme,en çok sigara molalarında düşüyor yüzüme.Tek başıma oturduğum bankın üstünde durup durup gülümsediğimi söyledi,hayırdır dediğinde bir daha gülümsedim ve utanmış bir çocuk gibi güldüm.Apar topar yerime geçtiğimde neden güldüğümü düşündüm,doğrusu cevabını bildiğim soruları cevaplamak daima hoşuma gitmiştir.
Kimseye söylemedim,kendime bile.Cevabını bildiğim soruyu kapattım içimde ve son kez güldüm günün içine.

Sıcak bir çayın ardından uyku yapışıyordu gözlerime,ufak tefek aşk sözcükleri yollanıyordu sevgiliye.Günün yorgunluğu çöktüğü için kapatmışım gözlerimi,tabi yine uyumak tatlı gülücüklerle demlenmişti gözümde.

Sen hayatta ki bütün mutlulukları hak ediyorsun dedi yeni doğan gün,sabah mahmurluğunda ne de hoş gelmişti sanki toprak kokusu gibi dipdiri yapmıştı gözbebeklerimi.Durup durup aynı yazıyı defalarca okudum ve sordum kendime;gerçekten hak ediyor muyum ?
Cevabını hem biliyordum hem bilmiyordum,iki derenin arasına sıkışmış gibi hissettim kendimi,acaba ben mutluluğu hak etmek için neler yaptım,çok düşündüm aslında cevabını küt diye söylemeyi öyle çok isterdim ki.

Korna seslerinin arasına dalıp dört tekerleğin üstünde yol alırken işyerine,durmadan aynı yazıyı okudum.Aslında kısa ve öz'dü,lakin cevabı hangi cebime sakladığımı bilmiyordum.
Ah!
Şimdi o bulutların arasından çıkıp gelsen ve bildiğim bir cevabı kendi yüzüme söylemediğim şeyi bana söylesen,mutlulukla gelsen bana.
Mutluluğu gözlerine bakarak tanımlasam,cümleler kursam yeni yeni taze simit kokusunda,ve sen mutluluğuma daim olsan.
İyisi mi sen gel!
Mutluluk düşsün yollarıma,yüzüme gülsün gün.
Biliyorum kirpiklerinden süzülen ıslaklık özlemin sıcaklığıdır ne de olsa.İşte o zaman bulabilirim cevabı ve direk yüzüne dökebilirim mısraları.

...

Mutluluk senin adındı,defalarca yokluğunda içime döktüğüm.
Biliyordum aslında,suskunluğum sana aç kalan özlemimdi ve bu sorunun cevabı içimdeydi,kendime bile söyleyemediğim.