Gündüz yıldızları öncesi bir iç konuşma büyüdük

Büyüdük...Akan suya yazılmış büyüdüğümüz,yaşadığımız her an'a,zamanın her dokunuşuna,üstümüze sinen her kokuya değmiş yaşadıklarımız.... Başbaşa kalmak kendinle.Yalnızlığı,kederi,mutluluğu fotoğraflamak,nefes alışını dinlemek kendinin ve ağlamak..Zihninin dehlizlerinde biriktirmek her anının izini,o tozlu raflarda saklamak kendini...Sonra yine unutmak ...Bir daha görmeyecekmiş gibi.Duyguları bedavaya dağıtmak....Ve ayrıca kadevesi......uzaklaşmak her an kendinden......
Büyüdüğümü anlamak için,biraz yalnızlığa ihtiyacım var.Ve gözyaşlarına.


Doğalı üç beş ay olmuş çocukların;çocukluğunun aşklarına,sevgilerine ait olduğunu görmeye ihtiyacım var....Duvarlar;çocukluğunun duvarları küçülmüş,odaları küçülmüş...Ama pencereleri aynı. Aynı ihtişamla duruyorlar,mavi....ve günsarısı günlere açılıyor pencereler....dün değil...bugün bile.İçeriye günışığı doluyor elbet....Odalarımda kimin,kimlerin yaşamlarından kopardığımı tam bilmediğim anı kırıntıları ve üfledikçe gözlerimi kamaştıran tozun karışıverdiği parlaklık...
O pencerelerde;çoktan unuttuğum çocukluğumun pencerelerinde,hep bir güneş doğuyor.Her gün,her sabah.Ve ben olmasam da o evlerde,o düş bahçelerinde, bize ait olanları aydınlatıyor gün........12 ağustos 1999-sinop