Günlük/2014

öyle bir utangaçlık ki bu
öyle yanılsama
bir o kadar gel/git

bir nevi rezil olma durumu
hiç bu kadar utanmamış hiç bu kadar kendimi kör kuyulara atmamıştım..
ya da çok zamandır bu duyguyu hissetmemiştim iliklerimde..

çevrem; abartma, yok onda bir şey dese bile içim içime sığmıyor işte..

abartsam bile hepimizin yok mu hicap duyduğu, kimi zaman neden yaptım bu hareketi dediği ya da söz ile temsil ettiği..
Unutacak beynim; belki yarın, belki öbür gün, gafletimiz hiç yabancı değil ki, sonra yine yeni yeniden yaşayacak ömür biçilen günler içinde..

Gün gelecek belki; böyle bir şey duyduğumda, işte o gün belki gülümseyerek bir hatıra gözümde canlanacak bu utangaçlığı belki tebessümle gidereceğim..

Ama şimdi hala içimde inanılmaz bir huzursuzluk biraz da traji komik sahnelerim..
Önlem alabilirdim, ciddiye alsaydım ..

Benim için önemli ama bir kaçı için önemsiz saydığım anılarım... anı oldu işte birden, günü bitirdiğimden. (:
İlla yazacaktım bu satırları paylaşacaktım işte... Belki kimse bilmeyecek gülünç duruma düştüğümü, kimse anlayamayacak bu basit, sıradan bir o kadar harika anımı... ama hala utanma içgüdüsüyle yazarken bu satırları ve arkadaşlarımın ve ailemin beni ne kadar rahatlatmaya çalıştıklarını düşününce
Neyse diyorum bir o kadar da mahçup edayla sırıtıyorum...


20/02/2014