Güvenmek

Güvenmek . Söylenmesi gibi de yumuşak olan güvenmek istiyor gönül. İstiyor ama çevremize bakınca sayılı güven duyduğumuz insanlar mevcut. Ne güzel güven duygusu ,insanın kuş gibi hafif olası geliyor. Lakin günümüzde bu pekte yaygın olmayan bir duygu . Herkese kuşkulu, herkese suçlu, muamelesi yapmak gibi .öyle çok güvene ihtiyacımız oluyor ki her an. En sevdiğimiz dostumuza bile yeri geliyor güvenmek değilde sanki emin olamamak olsa bile bunu düşününce ne aciziz diyorum. Yaradılışımızdan gelen acizlik kadar masum.
Oysa insanın istediği çok büyük çığır açacak bir duygu değil ki . Güvenmek istiyoruz sana, ona, buna,şuna ne! ne var yani. güveni aslında ben anne çocuk sıcaklığına benzetiyorum. Çocukta en çok anneye güven duyar.(annelerde babalara yetiştirse bile) sonuçta bilir ki ondan zarar,ziyan gelmez. İşte bunun gibi arkadaşımıza en sevdiğimiz eşimize ,dostumuza güvenmek istiyoruz .düşünsenize çok büyük insanı zora sokacak bir duygu değil,lakin biz alışmışız ondan alıp ona yetiştirmeye.
Bazı insanlarda geleceğe güvensiz bir toplum bırakacağımız,aklımızın ucundan dahi geçmemekte.( bu taraz kişilerde direk şu cümleyi kullanır aa! Ne var işte bana güvensin) güvensin ama nasıl?
Kendi ezikliğinde kendi acizliğinde kaybolmuşsun senin hangi sözüne güvensin hı .