Hala Yalnızım

Sonbahar yağmurları vuruyor yüreğime. Ve ben hala sensizim. Kaç bahar geçti gidişinin üzerinden artık hatırlamıyorum. Hani bir an dünyanın sonu gelir ve her şey bitti sanırsın işte öyle bir şey sensizliğin ortasında çırılçıplak kalmak... Bir türlü uzanamayan ellerini düşlüyorum karanlığında kaybolduğum gecelerce. Sonra gözlerin, saçların, yüreğimin aynası gül yüzün. Tek tek işliyor yüreğime yeniden. Mevsimler değişiyor, insanlar değişiyor, yeniliyor hayat kendini. Ama kaderim hep sensizlik, hep özlemek ellerini... Ben böylesine hasretken senin sıcağına, kim bilir sen hangi şehrin yağmurlarındasın. Yüreğini kimlere emanet ettin kim bilir. Ve şimdi yüreğinin neresindeyim ben. Yine yağmur yağıyor sensiz sokaklara. Kaç zaman oldu gideli artık hatırlamıyorum. Üşüyorum ama ellerin çok uzakta. İçimde büyüyor hüzün çiçeğim. Ve ben hala YALNIZIM...