Hangi Kuyuda Yusuf Olduk?

Bir yerde okumuştum; " Hangi kuyuda Yusuf olursan, o kuyuyu sev..."

Ağladığımda, incindiğimde, üzüldüğümde , düştüğümde , vazgeçtiğimde onlarca yara açıldı vücudumda elbette ziyadesiyle de ruhumda...
İnandım onlara ve sevmeye çalıştım hepsini.
Bazen kontrolünü kaybeder insan; ellerinin , beyninin , dilinin , kelimelerinin hatta hayatının bile çığrından çıktığını farkeder. Keskin bir virajda kontolü sağlayamayıp yüreğimden oldum. Hislerim yuvarlandılar bir bir uçurumdan aşağı. Bazen öyle olur gibi klişe bir cümle kuracak kadar kayıp bir vakitteyim artık.Ne yaparsam yapayım yarım kalması, hatta bazen başlayamaması da galiba kaybedişlerimin yegane sebebi.Bir boşluktayım , kayıp bir bedende ve son'suz bir hayatta.

Yaralar diyordum... Yaralar sizi var edenlerdir onları unutmayın.

Dizimde var olan o yara, heyecanımdı... Ablam izin vermediği halde arkadaşımın bisikletini alıp yolda bisiklet binerken kamyonun altında kalmayım diye zincirleme bisiklet kazasına sebep olmamdı. İlk durulmamdı. Heveslerimiz uğruna gözü kapalı yürümektense durup durup düşünülmesi gerektiğini ilk anladığım zamandı.

Ruhumdaki asla kapanmayan bu yara mı?
O annemin emaneti.Sevgisinden mahrum kalmamaya çalışırken kaybettiğim benliğimin izi.

Yaralarını sevin. Yaralarınıza inanın... Siz o kuyunun Yusuf'usunuz...

Annem o kuyuda. İnanıyorum o kuyuya. Her girişimde beni sevgisiyle yıkayacak , her girişimde bana gülümseyecek ve her girişimde annem olacak...

Yanıldım... Koştum, çırğındım, yalvardım , düştüm , kalktım , ağladım en son öldüm ama bile bile atladım o kuyuya.
Çünkü tanıyordum o kuyuyu o suyu biliyordum o karanlıktan da haberim vardı.Bir kere sevmesi için bin kere çivileme atladım o kuyuya.

O kuyuyu sevdim ona inanmak zorundaydım çünkü ondan medet umuyordum.

Fakat...
Anladım ki o su beni yalnızca boğarmış, o karanlık yalnızca beni yıldırırmış.
Anladım ki;
Her anne sevmezmiş
Her çocuk da sevilmezmiş...

Yusuf'a inandım, o kuyudan sabırla değil sevgiyle çıkılacağını yakup göstermişti. Kör olmuştu da sevmişti. Kör oldum da sevmedi...