HASRET

Yorgun bedenlerin varlığı avutur yüreğimi...

Ardında bıraktığım zaman da şimdikini aratmıyor belli ki...Bedenim yorgun

uyanmasa da,yüreğim aynı şeyi söylemiyor...

Yaşarken pek hissetmesem de,yalnız kalmaya görsün bu yürek.

Biten gecelerin ardından, yine o geceye dönmek olduğunu bile bile çaresizce.Yine

durgun,yine solgun...

Şehir yine kalabalık,barındırdığı hayatlardan habersizce...

Aynı yağmuru,aynı havayı soluyoruz

halbuki,herkese aynı doğuyor mesela güneş...Her şey aynı yaklaşırken

farklı

görmüyorsun istemeden,alıştırmış kendini hayat...

Hevesle içinde olmak istediğim şehir,büyüsüyle kalmıyor artık aklımda...

Ve yine yitirilmiş yıllar benliğimde,kopamamış sanki hayatımdan,her yeni şeyde

bir o kadar eski...

Eski kalmak lazımdı,bu değildi istediğim...