Hatır Yolcusu
Sevilmek çığlığı kalbimin her mısrasını sarsa da artık senli yalnızlıklarda bile kendimi aramıyorum. Üslubunu şaşırıyor zaman, özgün müziklerde bir parola istiyor hayat benden. Adını düşünüyorum, açılsın diye bana mutluluk kapısı. Hatırlayamıyorum. Unutulmak sevdiğim… Şiddetli bir yağmur sonrası açan güneşin bir başka günün sancısıymış gibi senden yana bana hep farklı gelir. Çünkü ben seni unutmayı bilemedim şimdiye kadar.
Geçmişsin… Kalbimi tararken dümdüz bir saç gibi kırıklarını aldıran acılarım seni bana unutturmuş. Kuaför iyisinden anlar gibi vazgeçmiş diğer her bekleyişten. Bitmişsin. Kalbim seni yazmadıkça mısraların masrafı azalırken ezberimden, geçmişsin işte…
Sevdiğim… Fabrika ayarına geri dönüyor seni unutuşum, hatırlandın şimdi kibrit çöpü gibi ve yaktın içimi bir sualken gecemde. Acaba “nasılsın?”
Gözlerimin şemsiyesinden girdin içeri, ıslatma artık sakın.
Geçmişsin… Unutmuşum. Söyle, sen kimsin? Gülümsedim. Bir hatırın alfabetik yokluğundan hecelenen en sahici gidişiymişsin. Bir daha o kadar güzel yazılamazsın kalbimde. Bitmişsin.
Önce beni bitirerek…
Tebrikler ederim okunası güzel bir eserdi,selamlarımla.
Sevda her ne kadar başa gelen ve gelebilecek en güzel bir duygu yoğunluğu ise de vuslatların arasına da ayrılıklar girdiği zaman hüzün bulutları çöküyor yüreğe ve de ruha... Baştan ayağa titriyor insan... Hatıralar ve geçmişte yaşanan güzellikler ise tabi ki unutulmayacak tabi ki silinmeyecek hafızadan... Şimdiye kadar kim unutmuş ki yürekten sevdiği ve kavuşamadığı kim varsa? Dilara Aksoy her zaman için sağlam bir ifade tarzı ve yazdıkları ile hak ettiği değeri buluyor. Kutluyorum içtenlikle...