Hayal Kırıklığı Doğuyor

Yalnız kalmak iyi gelmiyor bu günlerde...Acımla dalga geçiyor yalnızlık.Pul biber tadında ki hayatımın en acı kesitlerini alıp film yapmış utanmaz.Tek kişilik sinem oda da bir ben, bir perde, bir de o kendini bilmez. Gülerek açıyor perdeyi; al sana elm sokağındaki çocukluğun diyor.Tekrar tekrar yaşatıyor bana yaşayamadığım o saklı çocukluğu...Sonra ikinci perdeyi açıyor; al sana ilk aşk diyor. Bu gün bile kalbimi titreten o adamın aşkını gösteriyor bana... Üstelik tam da unutmuşken.Yakıyor canımı pul biber gibi. Sıra üçüncü perde d, dur diyorum. Yeter. Dinlemiyor beni, ben ağladıkça, benim canım yandıkça daha da keyifleniyor. Bütün acımasızlığıyla savuruyor perdeyi; al diyor bütün hayatın, bak diyor tek güvendiğin adam... Dayanılmaz bir sancıyla kıvranıyorum. Yetmiyor acıttığı, sıra son perdede. Ne kadar yapma , etme desemde nafile. Acımla güçleniyor kalleş. Açıyor kahkahayla son perdeyi; al sana geleceğin diyor: Dünyanın bütün insanları sokağa dökülmüş sanki, bense aralarındayım. Görmüyor kimse beni, ne demek oluyor bu? İşte sonun; kimsen yok benden başka, çaresiz bir zavallısın diyor bana. Zehir zemberek bir pul bibersin sen diyorum. Sadece gülüyor...
Ah be hayat yine yaptın yapacağını... Ruhum kimsesiz sokakların, zina köşelerinde yalnızlıkla sevişip hayal kırıklığını doğuruyor.......