Hayaller Bitmez

Sınıftayım. Öğrenci olarak değil, öğretmen olarak bu sefer. Öğrencilerim beni kulaklarını dört açmış dinliyor. Gözlerine bakıyorum hepsinin birer birer. Gözlerindeki ışıltıyı görüyorum, merakı görüyorum, azmi görüyorum.. Biliyorum ki öğrencilerim Türk Dili ve Edebiyatı derslerini çok seviyor...

Bazen hayaller yıldızlar kadar uzaktır, anlıyorum.

Uzanıyorum, erişemiyorum.Görüyorum ama karşıda, uzakta bir yerde..


Ne insanda hayal tükenir, ne hayalde insan...

Hayaller yıldızlar kadar uzakta olsa da bazen, varsın olsun. Bırakın uzakta olan o yıldızlar aydınlatsın önümüzü, karanlığımızda ışık olsun. Gecen ne kadar karanlıksa yıldızlar o kadar parlak gelir sana.

İnsan, hayal kurabildiği ölçüde insan. Hayallerini gerçekleştirebildiği kadar daha insan. Hayal kurmak, umut etmektir. Beklemektir. Sabretmektir. Özlemektir. Hayran olmaktır arada...

Bulutsuz bir semadaki yağmurdur bazen hayaller ya da topraksız bir çiçek...
Hayalinizdeki ev, hayalinizdeki arkadaş, hayalinizdeki iş, hayalinizdeki aşk, haylinizdeki şehir...

Sahi ne çok hayali vardır insanın. Sakın vazgeçme hayallerinden ama. Saklayıp, içine gömmeyesin de sakın.

Başarının en büyük sırrı amaçtır diye düşünüyorum. Amaç varsa başarı vardır. Amacına ne kadar odaklanırsan başarı da o kadar peşinden gelir. Amacın için hedeflerin olması gerekir, hedeflerin için de hayallerin... Ya da bırak, ışık olsun hayallerin karanlıklarında.

Gömüldüğü yerde biter insanın hayalleri.

Hayallerinin bittiği yere gömülmez yani...