Hayat Beni Çözer Misin?

İçimde hecelerin oluşturduğu aşk dolu kelimeler var. Ay ışığında, her mutlu anımda beni tüketen aşk ve hüzün dolu kelimeler var..


Sen varsın içimde her bitti dediğim anda tekrar tekrar içimde beliren ve benliğimi dolduran sen...

Hayat neden bir anda tüm isteklerimizi vermez, artık biliyorum çünkü heyecan, korku, ümit, sevinç ve hüzünle beraber acıyıda hissetmezsen aldığın şeylerin bir değeri kalmıyor...


Sonsuz harfin aşkımla birleştiği yere ay ışığı yansıyor ve mutluluk yere düşen bir çiğ damlası kadar büyük bir acı yaşatıyor..


Kaldırımlar hani çizgilerine basmamak için seke seke yürüdüğümüz çocukluğumuzun, gençliğimizin ve hayatımızın üstünde geçtiği bir sigara kadar yakınım olan kaldırımlar...


Bir onlar biliyor seni birde sonsuz denizim...
Deniz... Hayatımın anlamı! Neden diyecek olursan dalga sesi, gün batışı, martı çığlıkları ve sonsuzluğu...
Deniz; denizi kimse tanımlayamaz bana... Hiç bir güç, hiç bir kelime açıklayamaz onu bana...
İçimdeki sular kadar çılgın tek yer...
Kimi zaman durgun kimi zaman öfkeli...


Siyah, içine miniminnacık hayatımı sakladığım, yalnızlığımın rengi...
Asi ve karanlık...
Siyah; insanın tarif edilemeyen duygularını kaleme alıp kağıtla paylaşabildiği tek renk...
Siyah... Gecenin bir parçası.... Zamanın durduğu ve yaşamın öldüğü vakit benim içinde kaybolduğum gecenin rengi...


Ve Sen! Tekrar tekrar sen... Hiçbir kelimenin tarif edemediği yoktan var ettiğim sen... Sen yoktun şimdi varsın ama nedendir şimdi daha çok çekiyorum özlemini...
Sen; adının ağzımda garip bir mutluluk bırakarak kalbime ulaştığı sen..
Tarifsiz acı...
Irmakların denize varınca susadığı benimde sana varıca susadığm bir aşk...
Ama herşeye rağmen sen, sen, sen...
Kelimelerin bile en güzel yazdığı şey Sen!...


Ve son hiç gelmesin dediğimiz ama varacağmız mutlak yer SON!...