Hayat Devam Ediyor

Hayatla barışmaya, kalbimi kırdığı sözlerinden bir sevgi buketi yaparak gelmişken, bu asi sevgi fukarası, yine beni tongaya düşürmenin sevincini yaşıyor gibiydi. Bunu nereden mi biliyorum.. aslında bilmiyordum da randevusuna sadık kalmaması, bunu düşünmeme fırsat verdi.. Nereden bileyim ki, kurnazlıktan haz alan hayatın insanların mutsuzluğundan beslendiğini. Bana öyle geliyor ki, bu takvim ruhlu yaşam, bizlerin üzüntüsünü gördüğünde, en sevdiği kahvaltıyı aşkıyla bakışıyor gibi yiyor ve bundan amansız mutluluklara yelken açıyor.

Ne acı, diyebilmek isteriz böyle bir safiyane, ruhsuz düşüncelere. Zannedersem, sizlerin bu konuda pek diyeceği yok gibi; öyle olmasa, ağzınız uzunca süre kapanmazdı, değil mi ya... En azından, parmaklarıma yön verip birkaç yeni, farklı, size dair kelam etmeme imkân vermiş olurdunuz böylece... Neyse... bakıyorum da pek neşeli görünüyorsunuz, daha fazla zorlamak da istemiyorum.. Gidin, gidin... arkanıza dönüp bakma endişesini bile taşımanıza gerek yok.. Yine, şu yorgun cümlelerle yazanı baş başa bırakın.

Öyle ya, size zor yakışmaz, mutluluğunuza bir aşığın mutsuzluğunun gölge etmesine pek de niyetli durmuyorsunuz zannederim. Bırakın, üzüleceğime dair de bir diğerinizle iddiaya girmenize gerek yok.. Ne de olsa biriniz kaybederken bir diğeriniz kazanacak, sonuçta beni ezmiş olmanın doyumunu yaşayacaksınız.. Siz affedilmezsiniz aslında, buna mukabil, kalbimi başkalarına nefret etmenin düşüncesiyle kirletmek istemiyorum. Yoksa reddedilmeye muhtaç olduğunuzu da bilmiyor değilim.

Yine hava soğudu, cama arada bir baktığımda, içerinin ılık havasında cama yapışan nefeslerimizin, doyma noktasına gelmiş bulut gibi sızmaya başladığını görüyorum. Cama bir şeyler yazıyor galiba. Dur bakayım.. evet evet, tam da umduğum gibi, ağzımızda perişan olan nefes, camın soğukluğuyla birleşince, sanki lallıktan kurtulmuş gibi gözüküyor. Ne yazıyor bir de ona mı baksam ki.. Bakıyorum, tamam tamam. Tam okuyamıyorum kusura bakmayın.. sev...sevgi bir.. Neden okuyamıyorum ki, durun bir kez daha deneyim... Sevgi bir aşk damlasıdır. Evet camda bu yazıyor ya da ruhumun dışarıya açılamayan camlarında... sıkıldınız galiba, öyle olsun...

Zaten bitiriyordum... Yazacak bir şeyler kalmadığından da değil, başlamam gereken şeyler arasında bir sıralama yapamadığımdan... Şu anda, İzmir'de, yürümem gereken yolun bir bölümünü bazen de geriye dönmeye niyetli olarak yürüyorum...

15:52 11/01/2012