Hayat Masalı

Yağdı yağacak bir havanın altındayım; sağım is, solum pus, kalanım herkesten az. Soranlara ise öldü diyorum, içimde yaşamaya yüzü tutmayan sesini. Oysa sesin, benim otuzuncu harfimdi.

Gittin diye sevinme; yol uzadı diye, aşk kısalmaz ya. En ucuz bileti de alsan, en son sen inebilirsin bazen. Ya da öyle bir şeydi, tam hatırlamıyorum.

Senden sonra her gece; yokluğun, varlık ölçüsü oldu. Her gece kış, her köşe soğuk oldu. Sonra her kış karanlık, her karanlık renksiz oldu. Matlaştı her siyah, her yer sis oldu. Sus oldu sonra, sus pus oldu söylemeye doyamadığım her cümlem. Ben tuzla buz oldum. Sen ise gözümde, yer ile yeksan.

Gün gelir de pişman olursan eğer, utanma lütfen. Nasıl olsa üzülmemek için sarılırsın bir yokluğa. Ve en çok da yaşarsın, susup bildiklerini. Yine beklersin hiç dönmeyeni. Yanarsın, faydasız. Özlemek; hayat terbiyen olur, bilmem kaç satır aralığında. Gülmek mi ? Güldürme lütfen! Kime kısmet olmuş ki bu hayat masalında ?

10/10/13