Hayat Yoruldum Dostum

Neler söylenmesi gerekiyor, nelerde susulması gerekiyor bilmiyorum artık...
Daha yirmi bir yaşındayım ama hayata karşı kollarım bacaklarım ellerim titriyor. Güçsüzüm hem de çok güçsüzüm. Boğazıma kadar doluyum derler ya, ben gözlerime kadar doluyum. Boşaltmak içimi, yükümden kurtulmak istiyorum ama korkuyorum...

Biliyorum ki başladımı yaşlar gözlerimden akmaya dinmeyecek bitmeyecek tükenmiyecek. Üzülme GEÇİCEK diye bir ses gelmeyecek. Gelse de benim kulağım bunu duymayacak ve ruhum hissetmeyecek...

O yüzden korkuyorum ağlamaya, sonu yok ya gerekte yok haykırmaya. Haykırsanda kim duyuyor ki seni senden başka...

Dostum derdimin ortağı, yüreğine ihtiyacım var yürekli kadınım. Ben sen kadar yürekli değilim. Sen kadar güçlü değilim. Ben ben küçüğüm...

İhtiyacım var sana gel tut sımsıkı, hayata yenik titreyen kollarımı. Ellerim titrerken senden gelen üçüncü elim güç versin bana. Senden gelen üçüncü ayak yürüsün titremeden hayata. Sımsıkı sar beni dindir bu hüzünlü kederi. Senden başka anlayan yok ki beni...

Sonra yasla başımı omzuna, ben ağlayayım hıçkıra hıçkıra. Sen GEÇİCEK arkadaşım de bitecek keder hüzün son bulacak her şey güzel olacak de bana. Ne olur sen bari yalnız bırakma. Benim kararlarımın sen bari dur arkasında...

Duracağına eminim o yüzden bir tek sana seslenişim
İyi ki varsın KARDA-EŞİM