Hayatın Anlamı

Bazen kendi kendime "Ben nasıl biriyim? " veya "Niçin yaşıyorum? " gibi sorular soruyorum ama inanın cevabını vermekte çok zorlanıyorum. Peki bir nebze olsa dahi neden çevremizi gözlemlemiyoruz? Yani demek istediğim hayat sadece :Doğum, yaşam ve ölümden ibaret değil. Ben hayatı 8 vagonlu trene benzetiyorum . Gelin hep beraber zorlu bir yolculuğa çıkalım. 

Vagon 8'deyiz. Gözümüzü açtığımızda yeni hayatımızın farkındayız. Muhtelif insanlar ve garip nesneler görüyoruz. Tabii zaman su gibi ya , bir bakmışız okul denen mapushaneye düştük! Sıra Vagon-7.İlkokula başlarken hepimiz çok korkuyorduk değil mi ? Ama hayatın kuralı bu .Ne yapıp? Ne edeceğiz derken, arkadaşlarımızla gezip oyunlar oynuyoruz. Neyse, sıkıldık ve Vagon-6-'ya geçtik. Yeni yeni ergen olduğumuz zamanlar. Sizlere hatırlıyorsunuzdur. O zaman o kadrar saftık ki dünyanın sadece bizim için döndüğünü düşünürdük  (!) İnanın o günkü hallerimi hatırlayınca kendimi gülmekten alı koyamıyorum. Ayrıca ortaokul bizim en önemli evremizdi. Kötü alışkanlıklar ve aşk oyunları yeni yeni başlıyordu. Gel de şimdi derste hocayı dinle . Tamam bu kadar yeter . Şimdi Vagon -5-. Lise hayatı. Hepimiz olgun olmuş ve sorumluklarimizin bilincindeyiz. Lakin geriye dönüp baktığımda en güzel günlerimin lise günleri olduğunu anımsıyorum. İlk başta utangaçız. Yeni yeni çevremiz oluyor. Ama birden ısınıyoruz. Ve hayt denilen nehrin burada çok hızlı aktığını son sınıfta fark ediyoruz. Çok çabuk geçti değil mi? Herkesi düşünüyorsun. Öğretmenlerini iyi kötü tüm arkadaşlarını bir de aşık olduklarını... Ayrılmak zorundayiz ,biliyorum . Ama bu da kötü dünyanın bir kuralı.işte geldik Vagon-4-'te.yepyeni bir hayat :Üniversite. Anlatılması bile o kadar zor ve karma karışık. En ufak bir hata bile ciddi sonuclar doğurabiliyor. Bir an önce bitirmek istiyoruz. Ama keşke öyle demeseydik. Çünkü Vagon-3-'ün bu kadar zor olacağını beklemiyorduk. Önce askere git sonra gel meslek sahibi ol. Bir gün bankta oturuyoruz ve Vagon-2-'yi şu şiir dizeleri ile özetliyoruz :Yaş Otuz beş yolun yarısı... Evet!Kaldı Vagon -1-. Yaş 80'i geçmiş. Son zamanlardayız. Kimsemiz yok! Odamıza geçip anı defterimin açıyoruz. Bir okuyup bir de fotolara bakıyoruz. Elimizde mendil hüngür hüngür ağlıyoruz. Nedeni ya mutluluktan ya üzüntüden, , karar sizin.

Düüüüt! Son durakta iniyoruz. Nasıldı yolculuk? Eminim artık ne demek istediğimi anlamışsınızdır. Gılgamış misali ölümsüzlük ilacını aramayın. İmkansız. Sizden ricam, lütfen hayatınızın her salisenin dahi kıymetini bilin. Unutmayın bazen her istediğimiz olmuyor şu hayatta. Ve üzülüyoruz. Bazende istemediklerimiz oluyor gene de üzülüyoruz. Hatta istediklerimiz olduğunda yine üzüleceğiz çünkü onları kaybetme riskiniz yüksek .her anınızın değerini bilin. Her ne kadar ölümsüzlük ilacını bulamazsanız da bazı şeyleri ölümsüz kılabilme imkanınız var değil mi? Eli boş gitmektense gelin doya doya yaşayalım. Belki yanımızda bir şeyler götürürüz. "Hayatın  Anlamı " bu ya!!!