Hayatla Savaşmam...

...........................................

Hayatla başımın belaya girmesini istemem hiç...


Bu yüzden aşırı derecede özen gösteririm kendime. Kendime bana zarar verecek yükler yüklemem. Özneme sadık yaşar, dünyama eklediğim nesnelerimi iyi tanıdıktan sonra, tümleçlerini kabul ederim...


Hayatla savaşmam. Sevişirim onunla ancak. Ancak hayatın güzelliklerini, bitmez renklerini ve solmaz ahenklerini yudumlarım içimde. Yüreğimde kırıklar taşımam...


Kavgayla işim olmaz. Sadece çocukluk çağımda dövdüm çocukları, o zaman da yaramaz bir velettim...Art niyetim de yoktu, dövmeyi bir oyun olarak bilirdim. Çocuk aklı işte...


Ne zaman ki okula başladım. 7 yaşımda uslu bir çocuk haline geldim. Ergenlik çağımda ise olduğum/bulunduğum çizgide beni görenler aaa, bu Selim mi diye şaşkınlıklarını dile getiriyorlardı.


Naifliğim, sadeliğim ve yalınlığım ben yaş aldıkça başımdan, artıyor masumluğum ve beyefendiliğim...


Sonuçta kendiliğim diye bir hayat yaşıyorum. Gerçek hayata karışmam. Ve neden karışayım ki, neden üzeyim ki/ üzülüleyim ki...


Hayatla savaşmam... Kandan nefret ederim. Cana kıymaktan, canı üzmekten, canda korkular bırakmaktan da üşenirim çok...


.......................................................................
MESELCİ
10 Ekim 2009,,,11.51
Mardin