HAYKIRIŞ

Ne kadar akıp geçse de zaman, boş desem de sana dünya, özlüyorum yitip gidenleri.Derin, karanlık ve bir de soğuk bir boşluk sarmış bedenimi, ruhumu.Yalnız kalıp sessizliği dinlesem de, korkuyorum yalnızlığımdan.İçimde bilemediğim bir umut ve delice korken yüreğim boğuşuyor.Bedenimi titretiyor bu savaş.

Neden diye çok sorasım geliyor ve hatta bağırasım...Yaradan' ı anıyorum aniden.Sonra sesim kısılıyor,düşünmeye bile korkuyorum.Bitkilere bakıyorum, su ve toprağın karışımında büyüyorlar...Kabulleniyorum usulca doğan güneşin ve gece parlayan yıldızların nöbet değişimlerini.Olağan ve boş bir olgu hissediyorum kendimde.Durgunlaşıyor,olgunlaşıyorum istemesemde.

Bende, bende diyorum...Bakıyorum,bakıyorum.Kimse yok.Yalnızım, özlğyorum...özlediğim kimse yok...olmayana özlem besliyorum.Bitecek diye bekliyorum...bitmesini umut ediyorum.

Gelen çok insan var...Ben, gözlerime çektiğim perdeyle saklıyorum özümü...Aslında içime sorsan neler saçar sana.Tabularım çok büyük, çok derin, çok kalın...Ne kendim yıkıyorum, ne de yıkmak isteyene izin veriyorum.İki çizgi arasındayım.Sınıra yaklaşmıyorum.Hani derler ya, "Ya siyah olacaksın, ya da beyaz."Ben griyi seçiyorum hiç istemesem de.
Bilinçli olmak ne de kötü...Neler vermezdim bir delinin yerinde olmak için...Neler vermezdim birilerini tanımaktansa, herkese koşmak için...

Sorumluluk ağır yük, bilinç büyük tuzak.Akıllı olmaksa, aslında değilmiş gibi davranmak.Söylemek istediğim o kadar çok şey var ki, ama konuşmaya halim yok.Düşünmeye bile...Nedir beni böyle delice yoran?Dursun istiyorum artık dünya ,yaşamıyorum ben burada, bu sahte olguda !Gerçeğe geçelim artık,

sabrım zorluyor umutlarımı...

Tükeniyorum, ben olamıyorum, yaşamak istiyorum.Uzun süren bir uykuda gibiyim... uyanmak, başka bir pencereden bakmak istiyorum.Bir varım, bir yokum.

İplerimi koparmak istiyorum, etrafımı dağıtmak.