Hazine

Uzaklar içinde kalabalıkları omzunda taşıyan bir yol vardır hep.Birbirlerine benzeyen, benzemeyen, tanıdık, tanımadık bir çok insan gelir geçer o yoldan.

Ortaktır arayışları aslında bekleyişleri, hüzünler, sevinçleri...
Aynı yol üzerindedirler birbirlerinden habersiz.

Zaman birbiri ardına akıp giderken, gece ve gündüzler yarı karanlıktır o yolda.
Seslerden ve haraketlerden kurulan gölgeler geçitine benzer.

Gelir geçer yolcular aradığını bulamama duygusunun boşluğu içinde.
Yanılgılarla, pişmanlıklarla dolu çukurlara bata çıka.

Bir rüzgarın önüne kattığı herşeyi savurup, sürüklediği gibi...
Bıraktıkları hatıralar, izler birbirine benzer. Arayışları hep aynı.

İlk durağı ve son durağı bellidir o yolculukların.

Bakarsınız ama bir anlam veremezsiniz.Ancak aralarında gizli bir ses dolanır durur hep duyamazlar.
Oysa kendi kalplerine aittir o ses fısıldar durur;

?Beni sürükleyip duruyorsun, beni bulmak için yalınayak terk ediyorsun;
bütün zenginliğin hazinesi içinde saklıyken.

Koşa koşa nereye uzaklaşıyorsun?...Durup bir içine sorsana.